ਖੇਡ ਰੰਗਾਂ ਦੀ

ਦਸਤਾਨੇ ਪਹਿਨਦਿਆਂ
ਕਹਿ ਉਠਿਆ ਮੈਂ
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੰਗ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਕੋਲ

ਦੇਖਦਾਂ ਪਤਨੀ ਨੂੰ
ਸਿਰ 'ਤੇ ਸਕਾਰਫ ਬੰਨ੍ਹਦਿਆਂ
ਲੱਖਾਂ ਰੰਗ ਨੇ
ਉਹਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਕੋਲ

ਅੰਦਰੋਂ ਆਉਂਦੀ
ਨਚਦੀ ਟਪਦੀ
ਫਰਾਕ ਨਵੀਂ ਪਹਿਨੀ
ਬੱਚੀ ਮੇਰੀ

ਇਕੋ ਰੰਗ ਹੈ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ।।

ਖੁਸ਼ੀ

ਹੁਣੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ
ਦਾੜ੍ਹੀ ਡਾਈ ਕਰਕੇ ਹਟਿਆ ਹਾਂ

ਹੱਥ ਹੋਰ ਮਜਬੂਤ ਹੋ ਗਏ

ਪੈਰ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਕਾਹਲੇ

ਪਤਨੀ ਦੇਖ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਮੁਸਕਾਵੇ

ਦੂਰ ਦੇਸੋਂ ਕੋਈ ਖ਼ਤ ਲਿਖੇ

ਖੁਸ਼ ਹੈ ਬੱਚੀ ਮੇਰੀ
ਮੇਰੀ ਫੋਟੋ ਖਿਚੇ

ਬੇਟੂ ਬੂਟ ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰ
ਮੈਂਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਦੇਵੇ

ਦਾੜ੍ਹੀ ਡਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਮੈਂ ਪੂਰੇ ਆਕਾਸ਼ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਾ ਮੁੜਿਆ
ਪੰਛੀ ਕਿਹੜਾ ।।

ਮਾਂ ਬੋਲੀ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ
ਮੇਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਦੀ ਧਰਤ
ਜਿਸ 'ਤੇ ਮੈਂ ਮੜ੍ਹਕ ਨਾਲ ਤੁਰਾਂ
ਉਥੇ ਜਾਵਾਂ
ਜਿਥੇ ਸੁਫਨੇ ਕਹਿਣ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਆਲ੍ਹਣਾ ਜਗ ਦੀ ਟਹਿਣੀ
ਚੋਗ ਚੁਗਣ ਕਿਤੇ ਵੀ ਜਾਵਾਂ
ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਅੰਦਰ ਇਹਦੇ
ਮੁੜ ਆਣ ਸੌਂਵਾਂ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ
ਚੁਲ੍ਹੇ ਦੁਆਲੇ ਟੱਬਰ
ਛਟੀਆਂ ਦੀ ਅੱਗ
ਫੁਲਦੀ ਰੋਟੀ
ਛੰਨੇ 'ਚ ਘਿਉ ਸ਼ੱਕਰ ?

ਮਾਂ ਬੋਲੀ
ਸਾਹ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੜ੍ਹਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ
ਝੱਗੇ ਭਾਵੇਂ ਪਾਟੇ
ਬੈਠਣ ਤੱਪੜ
ਰਾਜੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ 'ਚ ਗੱਲ ਜਿਹੜੀ
ਮਾਂ ਨਾਲ ਕਰਾਂ
ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਉਤਰਾਂ

ਕਵਿਤਾ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਮਾਂ ਬੋਲੀ 'ਚ
ਧੀ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਾਰਤਨ
ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਹੇ
ਪੁੱਤ ਲੋਟਣੀਆਂ ਪੁਠੀਆਂ ਲਾਵੇ
ਕਰੇ ਕਲੋਲਾਂ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ 'ਚ
ਨਾਲ ਦੀ ਮੇਰੇ
ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਹੇ
ਲਾਜਵੰਤੀ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਸੰਙੇ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਮਾਂ ਬੋਲੀ 'ਚ ਸਭ ਕੁਝ ।।

ਫੁੱਲ

ਸੁਗੰਧ
ਕਿੰਨੀ ਅਨੋਖੀ

ਆਕਾਸ਼ ਦੀ ਟਹਿਣੀ 'ਤੇ
ਸੂਰਜ ਦਾ ਫੁੱਲ ਖਿੜਿਆ ਹੈ

ਸੁਬ੍ਹਾ ਨੇ ਸਲਾਮ ਕਿਹਾ ਹੈ

untitled

ਦ੍ਰਿਸ਼-ਦਰਸ਼ਨ

 

ਮਨਮੋਹਨ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਕਵੀ ਤੇ ਚਿੰਤਕ ਵਜੋਂ ਇਕੋ ਜਿੰਨਾਂ ਹੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਚ  ਮਨਮੋਹਨ  ਦੀ ਨਵੀਂ ਕਾਵਿ-ਕਿਤਾਬ ਹੈ ਜਿਸ ਚ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਵਿਤਾ 'ਦ੍ਰਿਸ਼-ਦਰਸ਼ਨ ' ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ । ਵਾਢੀਆਂ ਵੇਲੇ ਦੀ ਇਹ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਵਿਤਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਮਾਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ । ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਦੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹੀ । ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਚਾਅ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਹੈ ... ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਹੈ .... ਤੇ ਬਲਾਗ ਬਹਾਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦੱਸਣਾ ...ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗੇਗਾ ....


ਕਣਕਾਂ ਪੱਕਣ ਤੇ ਵੱਢਣ ਦੇ ਦਿਨ
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਦੱਬੀਆਂ ਇਛਾਵਾਂ ਦੇ
ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦੇ ਦਿਨ


ਦਾਤੀਆਂ ਸਿੱਟਿਆਂ ਦੀ ਖਹਿ ਖਸਰ ਦੀ ਲੈਅ 'ਤੇ
ਬਦੋਬਦੀ ਮਚਲ ਪੈਣ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਗੀਤ
ਦੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰੇਮ ਏਨਾਂ 'ਚ
ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਹੁੰ ਉਠ ਪੈਂਦੇ ਚੀਸ ਬਣ


ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਖੱਤੇ ਨੂੰ
ਮਕਾਉਣ ਦੀ ਕਾਹਲ ਚ
ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਕਣਕਾਂ ਵੱਢਦੀਆਂ ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ
ਤੁਰ ਗਿਆਂ ਦੀ ਕਸਕ
ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ
ਕਿਉਂਕਿ ਕਣਕਾਂ ਵੱਢਣ ਦੇ ਦਿਨ
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਨਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਅਰਥ
ਈਜਾਦ ਕਰਨ ਦੇ


( ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹੋ ਜੀ )

ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਿਵਸ

ਅੱਜ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਿਵਸ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਹੈ ...ਮੈਨੂੰ .... ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ........ ਜੋ ਪੰਜਾਹ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ .... ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ.... ਹੁਣ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਕਿਸੇ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਦੂਜੀ ਤੀਜੀ ਮੰਜਲ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ ...ਤੇ ਅੱਜ ਹੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਿਵਸ  ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਰਾਏ ਦਾ ਘਰ ਬਦਲਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ... ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਬਾਪੂ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਬਣੀਆਂ ਹਨ ... ਉਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਸਿਆਣ ਦੀਆਂ ਹਨ ....   ..... ਗੁਰੂਦੁਆਰਾ ...ਮੰਦਰ ..... ਪੀਰ ਖਾਨਾ ..... ਸਿਨੇਮਾ ਘਰ ..... ਸ਼ੋਅ ਰੂਮ ...... ਬਿਗ ਬਜ਼ਾਰ ..... ਬਾਪੂ ਨੇ ਹੀ ਬਣਾਏ ਹਨ ..... ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਘਰ .....
                                        ਜੇ ਇਹੀ ਅੱਖਰ ਮੈਂ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ ਲਿਖੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਖੁਰ ਗਏ ਹੁੰਦੇ......।।

ਮਾਈਕਲ ਐਂਜਲੋ

ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ
ਮੈਂਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਿਸਦੀ
ਅੰਨ੍ਹੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੀ ਦਿਸਣਾ ਸੀ

ਤੇਰਾ ਲਹੂ ਵਗੇ ਮੋਢਿਆਂ ਚ
ਜੋ ਚੁਕੀ ਫਿਰਨ ਭਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ
ਮੇਰੀਆਂ ਕੰਬਦੀਆਂ ਟੰਗਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਟੁਰ ਹੁੰਦਾ

ਤੇਰੇ ਪੰਖਾਂ ਤੇ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾਵਾਂ ਉਚੀਆਂ
ਅਣ-ਕਿਆਸੇ ਗਗਨਾਂ 'ਚ
ਤੂੰ ਹੀ ਜਾਣੇ ਮੈਂ ਧੁੱਪ 'ਚ ਠਰਨਾ
ਜਾਂ ਠੰਢ 'ਚ ਵੀ ਨਿੱਘਾ ਰਹਿਣਾ

ਤੇਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਜ਼ਿਹਨ ਮੇਰੇ 'ਚ
ਲਫ਼ਜ਼ ਲਭਦੇ ਮੇਨੂੰ ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ 'ਚੋਂ

ਜਿਵੇਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੰਨ ਚਮਕਦਾ
ਸੂਰਜ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਲੈ
ਇਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਲਿਸ਼ਕਣ ਲਾਵੇ
ਤੇਰੀ ਰੌਸ਼ਨੀ

ਉਪਰੋਕਤ ਪਿਆਰ ਕਵਿਤਾ ਮਾਈਕਲ ਐਂਜਲੋ ਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਸਵੀਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਸਤੀ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਮਾਈਕਲ ਨੇ ਕਿਸ ਲਈ ਲਿਖੀ ..... ਮਾਂ  ਭੈਣ   ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ  ਲਈ .....

ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ

ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ

.....................................

.......................................

......................................

ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ

ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਦੀਪੀ ਨੇ ਅਲਬਰਟ ਆਈਨਸਟਾਇਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਆਪ ਸਭ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਹਨ



ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ,



ਬਹੁਤ ਖੂਬ। ਚੰਗਾ ਯਾਦ ਦਿਵਾਇਆ।


ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਸਾਨੂੰ ਐਬਰਟ ਆਈਸਟਾਈਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ।

ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ (18 ਅਪ੍ਰੈਲ 1955) ਨੂੰ ਇਸ ਮਹਾਨ ਸਾਇੰਸਦਾਨ ਨੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਅਲਬਰਟ ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਦਾ ਜਨਮ 14 ਮਾਰਚ 1879 ਨੂੰ ਜਰਮਨੀ 'ਚ ਹੋਇਆ।ਉਸ ਨੂੰ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿਉਜ਼ਿਕ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਵਾਇਲਨ ਵਜਾਉਂਦਾ ਸੀ।


ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਵਿਆਹ ਸਨ- ਪਹਿਲਾ- 1903 ਤੇ ਦੂਜਾ 1919 'ਚ ਹੋਇਆ।


ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ (ਮੀਲੀਵਾ) ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ, ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲੜਕੀ(ਲੀਜ਼ਰਲ- ਜਿਸ ਦੀ ਜਲਦ ਹੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ) ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੜਕਾ (ਹੈਨਜ਼) ਸੀ।


ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਜ਼ਨ ਐਲਸਾ ਨਾਲ਼ ਕਰਵਾਇਆ ਜਿਸ ਨੇ 1917 ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਈ ਜਦੋਂ ਓਹ ਕਲੈਪਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।


ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਵਨ ਬਹੁਤਾ ਸੁਖਾਂਤਕ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਨਵੇਕਲੇ ਵਿਚਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ।

ਆਈਸਟਾਈਨ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ......


* Imagination is more important than knowledge.


* Do not worry about your difficulties in mathematics, I assure you that mine are greater.

* Science without religion is lame; religion without science is blind.


* Before God we are all equally wise - equally foolish.


* If I give you a pfennig, you will be one pfennig richer and I'll be one pfennig poorer. But if I give you an idea, you will have a new idea but I shall still have it, too.

18 ਅਪ੍ਰੈਲ 1955 ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਨਿਊ ਜਰਸੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈ, ਜਿਥੇ ਉਸ ਦਾ ਦਾਹ-ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਸਥੀਆਂ ਅਣ-ਦੱਸੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਖਿੰਡਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।


ਹਰਦੀਪ

ਹਰਨਾਮ

ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਉਸ ਤਰਾਂ
ਜਿਵੇਂ ਅਕਸਰ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਲੋਕ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ

ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਚੋਂ ਤਿਲਕਿਆ ਸੁਰਾਖ ਹੈ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਸਾਹਵੇਂ
ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਆਕਾਰ ਨੂੰ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮੁਤਾਬਿਕ

ਇਹ ਕਦੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ
ਪਹੀਏ ਵਾਂਗ ਗੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਕਦੇ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਥਿਰ
ਬਿਲਕੁਲ ਚੌਰਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਡੋਲਦਾ ਇਧਰ ਉਧਰ ਪੁੱਠੀ ਤਿਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਜੇ ਆਲੇ ਭੋਲੇ ਬਾਲ ਜਿਹੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੁੰਦੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ !?

ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਦੇ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਸੰਗ ਦੋਸਤੀ ਗੰਢ ਲਈ ਹੈ ।।

ਮਿੱਠੀ

ਦਸ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ


ਜਾਣਨ ਲੱਗਿਆ ਬੱਚਾ ਉਹ


ਕਰਦਾ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ


ਆਖਣ ਲੱਗਿਆ ਮੈਨੂੰ



ਉਰੇ ਕਰੋ ਗੱਲ੍ਹ


ਮਿੱਠੀ ਲੈਣੀ ਐ



ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚਲਾ ਰਸ


ਉਸ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਦਾ ਹੈ




ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਲੱਗਿਆ ।।

ਮੈਂ ਇਥੇ ਵੀ ਹਾਂ

ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜਿਆ ਜਾਂਦਾ


ਕੌਣ


ਤੂੰ ਮਿਲੀ


ਤਾਂ ਸਮਝ ਆਇਆ


ਮੈਂ ਇਥੇ ਵੀ ਹਾਂ


ਬਿਰਖਾਂ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫੈਲਾਅ


ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਦਾ ਭੋਜਨ


ਥੋੜ੍ਹਾ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ


ਮਹਿਮਾਨ ਲਈ ਛਿੱਲੇ


ਸੰਤਰੇ ਦੀਆਂ ਫਾੜ੍ਹੀਆਂ ਦਾ ਰਸ


ਕਬਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਮੈਂ


ਤੇਰੇ ਤੇ


ਤੂੰ ਮਿਲ


ਮੇਰੇ ਰੁੱਸੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ


ਹਸਪਤਾਲ ਕਿਸੇ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ


ਮਸਤੀ ਚ ਨਚਦੇ ਫਕੀਰ ਨੂੰ


ਤੂੰ ਚਲੀ ਜਾ ਇਸ ਵੇਲੇ


ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੋੜਵੰਦ ਕੋਲ


ਮਿਲੀ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ


ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਬੱਬੀਂ


ਘੁੰਮਦਿਆਂ ਘੁੰਮਾਉਂਦਿਆਂ


ਪਹਾੜੀ ਮੈਦਾਨੀ ਸਫ਼ਰ 'ਚ


ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਕੌਣ


ਜੋ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ।।

ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ

ਹਰ ਪਲ

ਹਰੇ ਹਰੇ ਤਾਰੇ

ਸਨੋਅ ਸਾਦਗੀ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਾਇਕੂਆਂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ

ਹਰੇ ਹਰੇ ਤਾਰੇ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦੀ ਹੋਈ । ਇਸ ਮੌਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਹਾਇਕੂ-ਪਾਠ ਵੀ ਕੀਤਾ ।।

ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੁਬਾਰਕ

24 ਵਾਂ ਕਾਂਡ

ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪਹਿਰ ਸਹੀ ਸਾਢੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਅਣਖੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਦਾ 24ਵਾਂ ਕਾਂਡ ਲਿਖਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਪੈਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਂਭਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਆਣੀ ਰੋਟੀ- ਟੁੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੁੱਲ੍ਹੇ-ਚੌਂਕੇ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦੀ ਹੈ... ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਮੁੜ੍ਹ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣੀ... ਦਸ ਸਾਢੇ ਦਸ ਵਜੇ ਉਹ ਤੁਰ ਗਏ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਨੂੰ 24ਵੇਂ ਕਾਂਡ ਤੱਕ ਨਿਭੇੜ ਕੇ ...
                 ਕਵੀ ਦੋਸਤ ਦੇਵਨੀਤ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅਣਖੀ ਦੀ ਮਿ੍ਤਕ ਦੇਹ ਨੂੰ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲ੍ਹ ਭੇਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ... ਫੁੱਲ੍ਹ ਤੋੜਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਪਈ ਇਹ ਕੰਮ ਅਸੀਂ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਵਾਂਗ ਖੇਤ ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਫੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਣਖੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਅਰਪਿਤ ਕਰਦਿਆਂ ਕੀਤਾ...
                 ਅਸੀਂ ਅਣਖੀ ਦੇ 24ਵੇਂ ਕਾਂਡ ਨੂੰ ਛੋਹ ਕੇ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ....

ਨਵਾਂ ਹਾਇਗਾ

ਮੇਰਾ ਨਵਾਂ ਹਾਇਗਾ ਹੇਠਲੇ ਲਿੰਕ ਤੇ ਕਲਿਕ ਕਰਕੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
http://www.worldhaiku.net/haiga_contest/73rd/gurpreet.html
ਹੋਰ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਹਾਇਗਾ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਲਿਕ ਕਰੋ
http://www.worldhaiku.net/haiga_contest/73rd/haiga73.htm

ਧੁੰਦ ਵਿਚ ਕਵਿਤਾ

ਇਹ ਫੋਟੋ ਮਿੱਤਰ ਪਰਾਗ ਰਾਜ ਸਿੰਗਲਾ ਦੀ ਖਿਚੀ ਹੈ

ਜੀਵਨ

ਭਾਈ ਜੀਵਨ ਦਾ ਘਰ ਕਿਹੜੈ


ਉਹ ਹਰ ਘਰ ਮੂਹਰੇ ਖੜ੍ਹ ਪੁਛਦਾ

ਕੋਈ ਭਲ਼ਾ ਪੁਰਸ਼ ਲੱਭਣ ਲਈ ਮਨ ਦੜਾਉਂਦਾ

ਕੋਈ ਚੁੱਪ

ਕੋਈ ਝਿੜਕ

ਖਹਿੜਾ ਛਡਾਉਂਦਾ

ਜੀਵਨ ਦਾ ਘਰ ਨਾ ਲੱਭਦਾ

ਪਰ ਉਹ ਬਦਰੰਗ ਡੱਬੀਦਾਰ ਖੇਸ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ

ਹਰ ਘਰ ਮੂਹਰੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਖੜ੍ਹਦਾ ਪੁਛਦਾ


ਭਾਈ ਜੀਵਨ ਦਾ ਘਰ ਕਿਹੜੈ

ਰੋਜ਼

ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਾਂ
ਇਹਨੂੰ ਉਹਨੂੰ ਤੈਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ

ਗੱਲਾਂ

ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ
ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ

ਸਫੇਦ ਤਿਤਲੀ
ਕਾਲੇ ਗੁਲਾਬ ਨਾਲ
ਕਿਹੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ

ਕਾਲੇ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਾਲੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ
ਹੇਠਾਂ
ਡਿਗਦੀਆਂ
ਨੇ
ਹਵਾ ਚ
ਲ ਹਿ ਰ ਦੀ ਆਂ

ਸਫੇਦ ਤਿਤਲੀ
ਕਾਲੇ ਗੁਲਾਬ ਉਪਰ ਬੈਠਦੀ ਹੈ
ਹੇਠਾਂ ਡਿਗੀਆਂ
ਕਾਲੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ

ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ
ਕਾਲਾ ਗੁਲਾਬ
ਪੁਛਦਾ ਹੈ ਸਫੇਦ ਤਿਤਲੀ ਨੂੰ
ਸਫੇਦ ਤਿਤਲੀ
ਕਾਲੇ ਗੁਲਾਬ ਨੂੰ ਇਹੋ ਸਵਾਲ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁੱਝਿਆ

ਉਹ ਰੁੱਖ             ਜਿਸ ਦੇ ਪੱਤੇ ਲਾਲ
ਤੇ ਫੁੱਲ ਹਰੇ ਹਨ

ਕੀ ਅਸਲ ਵਿਚ ਹੀ
ਉਹ ਰੁੱਖ             ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਹੈ
ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੈਨੂੰ ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ।।