2009 ਦਾ ਆਖਰੀ ਪੰਨਾ

ਮੈਂ

ਮੈਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋਵਾਂ

ਮਾਂ ਦੇ ਕਾਲਜੇ ਠੰਢ ਪਵੇ

ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਾਜ਼

ਬਾਪੂ ਦੀ ਛਾਤੀ ਚੌੜੀ

ਪੁੱਤ ਦਾ ਲਲਕਰਾ ਮਾਰਨ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧੇ

ਮੈਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋਵਾਂ

ਦੋਸਤ ਮੇਰੀ ਸੌਂਹ ਖਾਣ

ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਕਰਨ

ਮੈਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋਵਾਂ

ਬੰਦਾ

ਘੂੰ-ਘੂੰ ਕਰਦੀ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਲੰਘੀ ਕੋਲ ਦੀ
ਸੋਚਿਆ
ਬੰਦਾ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੋਵੇ
ਪੈਸੇ ਦਾ ਕੀ ਆ

ਲਿਸ਼ਕਦੀ ਕਾਰ ਇੱਕ
ਹਵਾ ਵਾਂਗ ਕੋਲ ਦੀ ਲੰਘੀ
ਸੋਚਿਆ
ਬੰਦਾ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੋਵੇ
ਤੇ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਵੀ....

ਰਬਾਬ

ਇੱਕ ਰਾਤ
ਗਈ ਰਾਤ
ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ

ਕਦੋਂ ਮਿਲੇਂਗੀ
ਇਕੱਲੀ
ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰੀ

ਰਾਤ ਨੇ ਚੁੰਮਿਆਂ
ਮੱਥਾ ਮੇਰਾ ਤੇ ਬੋਲੀ

ਜਿਸ ਰਾਤ
ਤੂੰ ਹੋਵੇਂਗਾ
ਇਕੱਲਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ ।।

ਅਣਲਿਖੀ ਕਵਿਤਾ

ਬਿਨ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ
ਨਹੀਂ ਲਿਖੀ ਜਾਂਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਜਿਵੇਂ ਬਿਨ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਤੋਂ

ਬਿੰਬ ਬਣਦਾ ਮਿਟਦਾ

ਮੈਂ ਤੁਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਭੀੜ੍ਹ ਭਰੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ


ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਖਰੀਦਣ

ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕੁਝ ਵੇਚਣ



ਅਚਾਨਕ ਹੱਥ ਇੱਕ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਟਿਕਦਾ ਹੈ ਪਿਛੋਂ

ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਛੋਹ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ



ਮੈਂ ਰੁਕਦਾ ਹਾਂ

ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ



ਰੁੱਖ ਇਕ ਹਰਿਆ-ਭਰਿਆ

ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣ ਲਈ

ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕੱਢਦਾ ਹੈ



ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ

ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣ ਦਾ ਨਿਘ



ਕਿਥੇ ਹੋਵੇਗਾ ਇਹਦਾ ਘਰ

ਕਿਸੇ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ

ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ

ਸੰਗਣੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ



ਸਬਜ਼ੀ ਵਾਲਾ ਝੋਲਾ ਮੋਢੇ ਲਟਕਾਈ

ਘਰ ਮੁੜਦਿਆਂ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ

ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਹੋਰ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂਨੂੰ

ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਬਣੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਬੈਂਚ ਉਪਰ ।।

ਸੁਰਮੇਲ