ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪਹਿਰ ਸਹੀ ਸਾਢੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਅਣਖੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਦਾ 24ਵਾਂ ਕਾਂਡ ਲਿਖਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਪੈਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਂਭਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਆਣੀ ਰੋਟੀ- ਟੁੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੁੱਲ੍ਹੇ-ਚੌਂਕੇ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦੀ ਹੈ... ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਮੁੜ੍ਹ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣੀ... ਦਸ ਸਾਢੇ ਦਸ ਵਜੇ ਉਹ ਤੁਰ ਗਏ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਨੂੰ 24ਵੇਂ ਕਾਂਡ ਤੱਕ ਨਿਭੇੜ ਕੇ ...
ਕਵੀ ਦੋਸਤ ਦੇਵਨੀਤ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅਣਖੀ ਦੀ ਮਿ੍ਤਕ ਦੇਹ ਨੂੰ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲ੍ਹ ਭੇਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ... ਫੁੱਲ੍ਹ ਤੋੜਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਪਈ ਇਹ ਕੰਮ ਅਸੀਂ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਵਾਂਗ ਖੇਤ ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਫੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਣਖੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਅਰਪਿਤ ਕਰਦਿਆਂ ਕੀਤਾ...
ਅਸੀਂ ਅਣਖੀ ਦੇ 24ਵੇਂ ਕਾਂਡ ਨੂੰ ਛੋਹ ਕੇ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ....
