ਚੁੱਪ ਦੀ ਕੁਟੀਆ

ਰੁੱਖ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਹੈ ਗਹਿਰੀ ਚੁੱਪ



ਇਸੇ ਲਈ

ਫੁੱਲਾਂ ਕੋਲ ਨੇ ਅਨੇਕ ਰੰਗ

ਫਲਾਂ ਕੋਲ ਨੇ ਅਣਗਿਣ ਰਸ


ਇਸੇ ਲਈ ਪੰਛੀਆਂ ਨੇ ਚੁਣਿਆਂ ਇਹਨੂੰ

ਆਪਣੇ ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਖਾਤਰ


ਮੈਂ ਲੰਬੇ ਤੇ ਥਕਾਵਟ ਭਰੇ ਸਫ਼ਰ 'ਚ

ਰੁਕਦਾਂ

ਘੜੀ-ਪਲ਼

ਇਹਦੀ ਛਾਂ ਹੇਠ


ਜੇ ਰੁੱਖ ਨਾ ਹੁੰਦਾ

ਬਿਖਰੇ ਪੈਂਡਿਆਂ 'ਤੇ

ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਤੁਰਦਾ

ਚੁੱਪ ਕਿਥੇ ਵਾਸ ਕਰਦੀ ...।।

ਅਨਾਦ-ਕਾਵਿ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੇਲੇ

ਆਪਣੀ ' ਪੈਂਤੀ ' ਨੂੰ ਮੱਥੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਵੀ ਚੰਦਨ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼......

ਆਉ ਹਾਇਕੂ ਲਿਖੀਏ ....

ਫੁੱਲ

ਜੌਨ ਬਰੈਂਡੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਵਾਲਾ ਇਹ ਹਾਇਕੂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਵਧਾਈ ਦੇਣ ਲਈ ਹੈ 

ਮੂਰਖ ਬੰਦਾ

ਮੂਰਖ ਬੰਦਾ

ਕੀ ਸੋਚੇ
ਸੋਚ ਕੇ ਹੱਸੇ
ਬੰਦਾ ਮੂਰਖ ਹੈ

ਮੱਝ ਗਾਂ
ਬਾਂਦਰ ਬਿੱਲੀ
ਮੋਰ ਤੋਤੇ
ਮੂਰਖ ਕਿਉਂ ?

ਬੰਦਾ ਮੂਰਖ
ਜੋ ਵੀ ਸੋਚੇ
ਸੋਚ ਕੇ ਹੱਸੇ
ਨੱਚੇ ਟੱਪੇ

ਗਾਂ ਮੱਝ
ਬਾਂਦਰ ਬਿੱਲੀ
ਮੋਰ ਤੋਤੇ ਦੀ
ਨਕਲ ਉਤਾਰੇ ।।

ਸਾਰੇ ਸੋਹਣੇ

ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਦਾ


ਚਾਅ ਦੇ ਖੰਭ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ

ਤਿੱਤਰ ਖੰਭੀ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ

ਕਿਸੇ ਪੰਛੀ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦਾ



ਸੁਣਾਉਣ ਦੀ ਕਾਹਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ

ਰਸੋਈ ਚ ਤਵੇ ਫੁਲ਼ਦੀ ਰੋਟੀ

ਮੈਂਨੂੰ ਹਾਕ ਮਾਰਦੀ



ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡ ਕੇ ਮੁੜੇ ਬੇਟੂ ਲਈ

ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਬੱਲਾ ਘੰਮਾਉਂਦਾ

ਲੰਮੀ ਡਾਈ ਮਾਰ ਕੈਚ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਉਹ



ਬੇਟੀ ਕੰਪਿਉਟਰ ਤੇ ਰੰਗ ਭਰਦੀ

ਸੁਣਦੀ ਕਵਿਤਾ ਮੇਰੀ

ਹਰ ਵਾਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਕਰਦੀ ਸ਼ਰਾਰਤ

ਵਾਹ ! ਵਾਹ !!



ਫਿਰ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਉਂਗਲ ਰੱਖਦੀ

ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਲਗਦੀ

ਕੈਮਰਾ ਚੱਕਦੀ ਤੇ ਆਖਦੀ



ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੋ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਫੋਟੋ ਖਿਚਦੀ ਹਾਂ ਥੋਡੀ

ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਵੇਲੇ

ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋਂ



ਮੈਂ ਉਹਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਦਾ

ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ

ਸਾਰੇ ਸੋਹਣੇ ।।