ਇਕ ਦਿਨ
ਮੈਂ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਪਏ ਪੱਥਰ ਨੂੰ
ਪੱਥਰ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ
ਤੂੰ ਬਣਨਾ ਚਾਹੇਂਗਾ
ਕਿਸੇ ਕਲਾਕਾਰ ਹੱਥੋਂ
ਇਕ ਕਲਾਕ੍ਰਿਤ
ਤੈਨੂੰ ਫਿਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ
ਕਿਸੇ ਆਰਟ ਗੈਲਰੀ ਵਿੱਚ
ਦੂਰੋਂ ਦੂਰੋਂ ਆਵੇਗੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖਣ
ਤੇਰੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਆਕਾਰ ਉਪਰ
ਲਿਖੇ ਜਾਣਗੇ ਲੱਖਾਂ ਲੇਖ
ਪੱਥਰ ਹਿਲਦਾ ਹੈ
ਨਾਂਹ ਨਾਂਹ
ਮੈਨੂੰ ਪੱਥਰ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦਿਉ
ਹਿ ਲ ਦਾ ਪੱਥਰ
ਐਨਾ ਕੋਮਲ
ਐਨਾ ਕੋਮਲ ਤਾਂ
ਮੈਂ ਕਦੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤੱਕਿਆ ।।
mainu milea kro.tuhadi advise te main blog bna lya hai baljeetpal singh.blogspot.com Milde rhange.Ethe Punjabi type kistran kra.
ReplyDeleteGurpreet Ji,
ReplyDeleteShayad Pathar knows that Art Gallery bnaun wale ... pathar da mooh sir katt wadh ke.. apni balle balle krva jande ne.. pathhar apne pind wich rhega.. rishtedaaran mitran naal khush rahega.... appnian bhavnavan kar ke hi uh komal lagda...
mubarakan.. tuhadi kavita ne pathhar de sreeer nu paar kar ke pathhar di rooh nu takkeya hai..